Refleksja
Celem publikacji opracowanej na zlecenie Urzędu Miasta Krakowa jest wskazanie kluczowych zagadnień związanych z pytaniem: jaki powinien być program (rozwoju) edukacji kulturowej w Krakowie? Przyszły program ma być realizowany w szkołach i placówkach oświatowych, w instytucjach kultury, w placówkach pomocy społecznej, w społecznych świetlicach i miejscach aktywności lokalnej – zarówno w placówkach publicznych, jak i pozarządowych, prywatnych i nieformalnych – w tych miejscach, gdzie miasto Kraków jest zaangażowane jako organizator, mecenas finansowy czy partner merytoryczny.
Bezpośrednimi odbiorc(zyni)ami programu będą osoby i placówki zajmujące się edukacją, prowadzeniem działań, współpracą i wsparciem skierowanym do dzieci i młodzieży – w obszarze szeroko pojętej kultury, sztuki, dziedzictwa kulturowego, działań społecznych, środowiskowych i obywatelskich. Beneficjent(k)ami programu będą dzieci i młodzież w Krakowie – wraz z opiekun(k)ami, rodzicami i innymi mieszkańcami i mieszkankami Krakowa.
Raport opiera się na koncepcji edukacji kulturowej opracowanej przez Martę Kosińską i rozwiniętej przez Marka Krajewskiego w związku z pracą nad ogólnopolskim programem „Bardzo Młoda Kultura”. Edukacja kulturowa kładzie nacisk na rozwój kompetencji społecznych i osobistych człowieka oraz na wzmocnienie jego poczucia wartości, sprawstwa, podmiotowości. Koncepcja edukacji kulturowej to w pewnym sensie nowy sposób organizacji działań edukacyjnych i animacyjnych w kulturze – przede wszystkim model mogący nadać wysoki standard praktykom edukacyjnym i kulturowym – lepiej angażującym dzieci i młodzież. To nowe podejście do edukacji w obszarze kultury współgra ze zmianami, które już zachodzą. W obszarze kultury animatorzy i animatorki przeżywają zwrot w stronę edukacji przez całe życie, z kolei w obszarze edukacji nauczyciele/nauczycielki zmieniają podejście i traktują kulturę jako przestrzeń krytycznej partycypacji i interpretacji.
Poniższy raport analizuje obszar rozwoju edukacji kulturowej w Krakowie z punktu widzenia kluczowych interesariuszy rozwoju edukacji w obszarze kultury w oparciu o model wspólnoty praktyk (budowania społeczności wokół wspólnych praktyk/działań i tworzenia wspólnie wiedzy w działaniu) oraz czynnego współuczestnictwa odbiorców i odbiorczyń programu w jego współtworzeniu i organizacji.
Do pobrania:
Raport Jaki program edukacji kulturowej w Krakowie? Diagnoza edukacji w obszarze kultury.
