Serdecznie zapraszamy do przeczytania raportu „Diagnozy w kulturze. Badania i analizy w projektowaniu i wdrażaniu samorządowych polityk kulturalnych” opracowanego w ramach projektu „Czy polityki kulturalne oparte są na dowodach? – wpływ diagnoz na projektowanie samorządowych polityk sektora kultury”. Projekt został zrealizowany przez Małopolski Instytut Samorządu Terytorialnego i Administracji we współpracy z Małopolskim Instytutem Kultury w Krakowie. Autorami raportu są Dawid Hoinkis, Piotr Knaś oraz Maria Piątkowska.
Celem raportu jest przedstawienie analizy tego, jak diagnozy, działania ewaluacyjne, badania społeczne i działalność ekspertów wpływają na konstruowanie samorządowych polityk kulturalnych, a w szczególności w jakim zakresie szeroko pojęta działalność diagnostyczna jest częścią procesów decyzyjnych związanych z programowaniem i wdrażaniem przedsięwzięć w obszarze kultury.
- Czy wiedza taka powstaje?
- Jak diagnozy są realizowane?
- Czy wiedza wynikająca z diagnoz ma wpływ na działania decydentów?
- Czy wiedzą tą menadżerowie, urzędnicy i decydenci dzielą się z innymi interesariuszami przedsięwzięć kulturalnych w trakcie działań partycypacyjnych i konsultacyjnych (przy założeniu że takie działania są prowadzone)?
Przedstawiona w raporcie analiza oparta jest o badania terenowe polegające na rozpoznaniu 12 studiów przypadku (z czego cztery dotyczyły Małopolski i Krakowa). Były to różnego rodzaju długofalowe przedsięwzięcia i programy realizowane przez samorządy regionalne i metropolitalne w obszarze kultury. Zespół badawczy przeprowadził wizyty studyjne, analizował dokumentację (w tym dokumenty związane z prowadzoną działalnością diagnostyczną) oraz zrealizował wywiady z decydentami, urzędnikami, menadżerami, badaczami i ekspertami zaangażowanymi w te przedsięwzięcia.
W opinii decydentów, urzędników, menadżerów kultury znaczna większość raportów (które sami zamówili) jest „nieodkrywcza” lub po prostu „słaba” w stosunku do tego, jakie było zamierzenie diagnostyczne. Często przypisują oni analizom rolę polegającą na potwierdzeniu intuicji i własnych refleksji. Z kolei rekomendacje i zalecenia są rozpatrywane jako generalnie słuszne/ właściwe, ale w ich opinii, ich mankamentem jest brak związku z całym skompilowanym (matrycowym) układem relacji rządzących konkretnymi politykami publicznymi. Obejmuje on kwestie polityczne, wskaźniki projektów unijnych, potrzeby infrastrukturalne, obowiązki prawne, itp. W pierwszym rzędzie wiele kwestii musi się ze sobą zgadzać oraz trzeba mieć pewność, że wszelkie wymogi prawno-formalne są pod kontrolą. „To co zostaje” jest polem manewru. Nie można zatem łatwo „przesterować” polityk, stąd ciekawe wnioski badaczy „wkłada się między bajki”. Co ciekawe, im mniejsza skala diagnozy,tym opinie były lepsze, a praktyczność raportu wyżej oceniana. (fragment raportu, str 10)