Slava Ukraini

Gorące lato, upalne i burzowe na zmianę, już niemal za nami, przed nami jesień – miejmy nadzieję, że złota, jak się utarło o niej mówić. Buchająca barwami, ciepła promieniami innego już niż wakacyjne słońca, otulająca babim latem i zapachem, który dla każdego jest chyba inny – może to być  snujący się przy ziemi dym ze spalanych badyli ziemniaczanych albo opadłe jabłka. Ale nawet jeśli pogoda nie rozpieszcza i o poranku wyruszamy z domu w zacinającym deszczu, te barwy wciąż widać. Złote liście co prawda wówczas nie szeleszczą, ale wśród nich łatwo znaleźć lśniące brązowe kasztany, jarzębina wciąż jest czerwona. Gdy jednak wyjść o krok poza jesienne barwy, okaże się, że wokół nas są ludzie, dla których świat jest czarno-biały. I to od pół roku. Ludzie, dla których zima nadal trwa, luty wciąż trzyma ich żelazną, mroźną garścią. Większość to kobiety. Zamieszkały wśród nas ze swoimi dziećmi – te przyszły do nas na własnych nogach, matki przyniosły je na rękach lub urodziły już tutaj. Te dzieci rosną. Z każdym dniem być może słabiej pamiętają ojców, braci, dziadków. Może jeszcze ich nie poznały. Może nie poznają nigdy. My oswoiliśmy się już trochę z sytuacją. Mamy ten przywilej, że możemy nie zaczynać dnia od śledzenia wiadomości z frontu – i rzeczywiście robimy to coraz rzadziej. Poranny rytuał ze sprawdzania, czy wciąż “prezydent tut”, zamieniamy na inne, mniej obciążające, łatwiejsze.  Dzisiaj jednak chcielibyśmy na chwilę wyjść ze strefy komfortu – 24 sierpnia to ukraiński Dzień Niepodległości. Święto przypadające dokładnie sześć miesięcy po dniu, w którym świat milionów naszych sąsiadów stał się czarno-biały. W MIK-u wierzymy, że nawet w wielkim mroku można dostrzec światło.  Postanowiliśmy stworzyć społeczność,  wokół której Polacy i Ukraińcy – ci mieszkający obok nas od dawna i ci, których los połączył z nami pół roku temu – będą mogli nawiązać współpracę międzykulturową, przełamywać stereotypy i bariery. Wzajemnie się wspierać. Planujemy włączyć w działania domy kultury, fundacje kultury i edukacji, stowarzyszenia Ukraińców w Polsce, uczelniane katedry ukrainistyki. Zorganizujemy warsztaty,  fora i spotkania robocze, które pozwolą stworzyć sieć wspólnotową dla wszystkich – Polaków,  Ukraińców i obywateli innych krajów. Bo kultura jednoczy, scala i łączy. 

Wspólnie ze społecznością ukraińską czekamy, aż wschód zalśni kolorem.