Bez kategorii
30 listopada – 1 grudnia 2012 r. Muzeum Tatrzańskie i Fundacja „Zakopiańczycy. W poszukiwaniu tożsamości” organizują sesję antropologiczną „MIEJSCA/NIE-MIEJSCA. NOWE TOPOGRAFIE, NOWE TOPOLOGIE”.
Sesja, dedykowana Teresie Jabłońskiej, odbędzie się w Galerii Sztuki XX wieku w willi Oksza, Zakopane, ul. Zamoyskiego 25. Pierwsza odsłona „Miasto – przerwy w zabudowie” rozpocznie się w piątek o godz. 10.30. Szczegółowy program znaleźć można na stronie Muzeum.
Współpraca: Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ, Konteksty – kwartalnik Instytutu Sztuki PAN, Wydawnictwo Czarne.
Antropologia zawsze opowiadała o miejscach. O ich swoistości, odrębności, niepokojąco dwuznacznym (obco-swojskim) statusie. Najpierw – przedmiotem antropologicznych opisów były miejsca dalekie, egzotyczne, zamorskie; później poszerzono znacznie spektrum badawcze. Obiektami zainteresowań stały się także miejsca usytuowane bliżej własnego domu, czy znajdujące się wręcz w zasięgu bezpośredniego spojrzenia. Skrócił się dystans do „miejsc”, wyostrzył się nam wzrok. Surrealistyczna etnografia nauczyła nas egzotyzować to, co znane i opatrzone. Okazało się, że zajmujące „miejsca” są obok nas, że mieszkamy w nich, albo mijamy je, często nieświadomi ich istnienia. M i e j s c e m, a więc przestrzenią o szczególnej potencji znaczącej, stało się zwłaszcza miasto – „miasto moje a w nim”: tor wyścigowy, burdel, peryferia (M.Leiris), rzeźnie (G.Bataille), pasaże miejskie (W.Benjamin). (…)
Co jest dziś – tak rozumianym – miejscem i nie-miejscem? Jakie są ich charakterystyki? Z jakich powodów dochodzi do przemiany jednych w drugie? Jakie są tego procesu konsekwencje? Jak wpisują się one w konkretne pejzaże mentalne? Jak wpływają na budowanie skomplikowanej przestrzeni tożsamości (jednostkowej i zbiorowej)? To ledwie kilka z pytań, wokół których oplata się współczesny dyskurs antropologiczny o miejscach i nie-miejscach.