Opis
W tym wydaniu Autoportretu staraliśmy się wyjść poza dychotomię mitologizacji dwudziestolecia i jego szkalowania. II RP – zbyt często się o tym zapomina – była zupełnie innym krajem (począwszy od jej położenia na mapie, a na jej mieszkańcach kończąc) niż dzisiejsza Polska, borykała się z zupełnie innymi problemami niż nasze. Paradoksalnie w docenieniu dorobku polskiego dwudziestolecia, pomaga nie tyle jego ciągła aktualizacja, ile poczucie dziwności i obcości, które nas nachodzi, kiedy bierzemy na warsztat jakiś odcinek tamtej rzeczywistości. Ciekawiło nas, jak miała się narracja narodowa, zdecydowanie polonocentryczna, do wszystkich mieszkańców tamtego kraju, jak konstruowano, także na poziomie symboliki, międzywojenną wspólnotę narodową, skąd czerpano wzory dla architektury, jakim językiem przemawiała architektoniczna awangarda, jakie były jej przesłanki ideologiczne i ich odbiór. W tak ujętym obrazie II RP mniej widać spektakularnych osiągnięć, ale kto wie, czy nie więcej substancji?
W numerze:
- Grzegorz Piątek i Jarosław Trybuś opowiadają o architektonicznych mitach, wizjach i realiach międzywojennej Warszawy
- Michał Pszczółkowski przedstawia teoretyczną podbudowę architektury II RP – od koncepcji stylu narodowego, poprzez kreacje wizerunku silnego państwa, do ambitnych dążeń modernizacyjnych
- David Crowley pokazuje jak przedstawiciele Szkoły Krakowskiej tworzyli narodową estetykę dla narodowego państwa
- Olga Linkiewicz opowiada jak wyglądała – także przestrzenna – polonizacja wschodnich obszarów II RP
- Aneta Borowik opisuje propagandowy wymiar architektury modernistycznej na przedwojennym Górnym Śląsku
- Jakub Woynarowski prezentuje Stalową Wolę jako projekt estetyczny i polityczny
- Artur Tanikowski pisze o modernizmach żydowskich architektów między Polską a Erec Israel
- Marcin Jarząbek demitologizuje Luxtoprpedę
- Joanna Kordjak sięga do tekstów II RP głoszących postulaty modernizacyjnych idei społecznych: emancypacji kobiet, podmiotowości dzieci, niwelowania nierówności ekonomicznych, ruchu spółdzielczego
- Katarzyna Uchowicz i Aleksandra Kędziorek rozmawiają o tekstach i korespondencji jako narzędziu pracy i wymiany myśli polskiej awangardy architektonicznej.
