W tym „Autoportrecie” omawiamy różne modele własności, a nie tylko upraszczające przeciwstawienie publicznego i prywatnego. Jak pisze Levente Polyák, redaktor prowadzący tego numeru: „Własność jest złożoną relacją między podmiotem a obiektem, w którym własność publiczna nie oznacza nieograniczonego dostępu dla wszystkich, a prywatna własność nie pociąga za sobą nieograniczonego prawa do dysponowania ziemią czy budynkami. Nieruchomość to pakiet praw i obowiązków, a jej wykorzystywanie i dostęp do niej są determinowane przez interakcję wielu podmiotów”.

Wychodzimy poza diagnozę i krytykę sytuacji, w której się znajdujemy. Pokazujemy punkty tworzenia się alternatywnych rozwiązań w obrębie systemu, świadomych podmiotów angażujących się w przekształcanie stosunków własności i wydobywania kawałków przestrzeni z mechanizmu wszechobecnej spekulacji. Skala inicjatyw, które przedstawiamy, jest niewielka, ale już zmiana logiki, przewartościowanie pojęcia własności, pokazanie jego historyczności i zasady działania może być zaczątkiem czegoś nowego.

W numerze:

– Saskia Sassen wyjaśnia, dlaczego powinno nas martwić, że miasta przestają należeć do ich mieszkańców,

– Levente Polyák sprawdza, jak nowojorska Trump Tower sprawdza się w funkcji prywatnej przestrzeni publicznej,

– Dorota Jędruch pisze o historycznych wizjach własności w przestrzeni,

– Tomasz Luterek rysuje portret polskiej reprywatyzacji,

– Rafał Woś nawołuje do zmiany ekonomicznego paradygmatu akumulacji kapitału,

– członkowie węgierskiego Kolektywu Rákóczi sprawdzają na własnej skórze, czy alternatywne modele własności wypróbowane na Zachodzie mają rację bytu w Budapeszcie.