Opis
Jubileuszowy numer Autoportretu zatytułowaliśmy „Mity modernizmu”. Chcemy w nim pokazać obrazy i teksty, które już od wieku nawiedzają naszą wyobraźnię, zagnieździły się i żyją w języku, i ciągle – niezależnie od diagnoz o śmierci czy agonii modernizmu – mają coś do powiedzenia na temat naszej nowoczesności. W kontekście dyktowanego modą zachwytu nad modernistyczną formą, stawiamy sobie za cel pogłębienie refleksji na temat idei i historyczności modernizmu, a także świadomości wymogów czasu, w jakim powstały jego ikoniczne budynki i kluczowe teksty. Choć nie przemawia już do nas paradygmat wzrostu i postępu, nie prowadzą nas w świetlaną przyszłość idealistyczni pionierzy, a po historii XX wieku i wobec współczesnych groźnych pomruków trudno wierzyć w nowego człowieka, to jednak relacja z modernizmem nie przestaje głęboko naznaczać teraźniejszości.
W numerze:
- Dorota Jędruch wznawia śledztwo w sprawie okoliczności śmierci modernizmu,
- Panayotis Tournikiotis dowodzi, że Le Corbusier stawiał za wzór architekturze współczesnej Partenon z V w. p.n.e.,
- Hilde Heyenen stawia nowe pytania o relację modernizmu i kolonializmu,
- Jakub Woynarowski pisze o siatce, również nowożytnej – a także – rysuje,
- Vladmír Czumalo wyjaśnia w jaki sposób międzynarodowy język funkcjonalizmu stał się stylem narodowym w międzywojennej Czechosłowacji,
- David Crowley dyskutuje Dorotą Leśniak-Rychlak i Michałem Wiśniewskim o pędzie do nowoczesności oraz relacjach władzy i architektury w krajach za żelazną kurtyną,
- Reinier de Graaf z OMA po lekturze Piketty’ego wykazuje, jak architektura obecnie jest głównie narzędziem w rękach kapitału.
