Aktualności
Pierwsze najpoważniejsze pytanie, z którym powinien się zmierzyć adept na studiach architektonicznych, to pytanie – co to jest architektura? I do czego jest potrzebna? W kontekście edukacji profesjonalnej najważniejsze, tuż po podstawowych problemach teoretycznych, wydaje się pytanie o realne potrzeby ludzi i sposoby, w jakie odpowiada na nie architektura. Wielu krytyków i praktyków pisze dzisiaj o kryzysie sztuki budowania, która zmienia się w narzędzie marketingu i działa jako gwarancja stopy zwrotu z inwestycji. Numer „Autoportretu” poświęcony edukacji architektonicznej prowadzi diagnozę współczesnej kondycji zawodu i wskazuje potencjalne drogi wyjścia z impasu, w jakim znalazło się uczenie i uprawianie architektonicznej profesji.
W numerze:
– Reinier de Graaf proponuje, by studiowanie kontekstu architektury, zyskało pierwszeństwo względem studiowania samej architektury,
– Juhani Pallasmaa pisze o umysłowym wymiarze edukacji architektonicznej,
– Beatriz Colomina i współpracujący z nią autorzy pokazują, czym było Radykalne nauczanie architektury w XX wieku,
– Aleksandra Kędziorek pokazuje związki kampusów szkół architektury z ich edukacyjną doktryną,
– Maciej Miłobędzki zadaje pytanie o to, czego nie uczą polskie uczelnie architektoniczne,
– wykładowcy i studenci odpowiadają na pytania o edukację architektoniczną w ankiecie redakcyjnej,
– Zygmunt Borawski pisze o doświadczeniu studiowania w Mendrisio,
– Maciej Siuda opowiada, jakie doświadczenia ukształtowały go jako architekta i co chce przekazać swoim studentom,
– Jakub Szczęsny o nawykach edukacyjnych i wyjściu poza kanon edukacyjny, oraz o jajecznicy ze szczypiorkiem.