Aktualności

Relacja z wizyty studyjnej w la Chartreuse pod Avinion

Łucja Piekarska-Duraj zakończyła wizytę studyjną w la Chartreuse, centrum kulturalnym mieszczącym się pod Awinionem, w Południowej Francji. Wyjazd był częścią projektu „Unpolish culture. Six interviews in English as a Foreign Language” realizowanego w wersji pilotażowej w ramach stypendium l’Odyssey przyznanego przez europejską sieć żywych zabytków ACCR. Efektem projektu, składającego się z esejów, wywiadów i fotograficznych portretów miejsc, ma być publikacja podsumowująca przedsięwzięcie.

Podstawowym zagadnieniem są ideologie, a także polityki historyczne i kulturalne stojące za rewitalizacją dziedzictwa. Analizowane miejsca różnią się pod tym względem miedzy sobą znacząco: helsińska twierdza morska Suomenlinna jest przykładem przystosowania koszar wojskowych i architektury militarnej na cele mieszkaniowe, francuskie Solanki Krolewskie (Saline Royale) reprezentują idealne miasto oświeceniowe, które następnie przeszło zmiany związane z rewolucją, a siedziba komanderii krzyżackiej we flamandzkim Alden Biesen jest dziś przede wszystkim centrum edukacji europejskiej. W tej grupie Kartuzja (la Chartreuse) wyróżnia się między innymi tym, że stanowiła zawsze ostoję dla grup w jakiś sposób marginalizowanych: mnichów, artystów, Romów, żebraków.
Innym ważnym komponentem projektu jest aspekt biograficzny podejmowany w wywiadach z dyrektorami centrów, a zwłaszcza kwestia przynależności pokoleniowej i jej ewentualnego wpływu na kształt kierowanych przez nich miejsc. Ciekawe jest zwłaszcza nawiązanie do wydarzeń 68, które stanowią istotny punkt odniesienia, podobnie jak osobiste poglądy i doświadczenia ówczesnych aktywistów- dziś zajmujących mniej lub bardziej eksponowane stanowiska.
Język angielski, a dokładnie dialekt działaczy kulturalnych umożliwiający konstruowanie przedsięwzięć współpracy ponadnarodowej, jest jeszcze jednym podejmowanym tutaj aspektem.
Wreszcie sama sytuacja rezydencji badawczej, czy też pobytu twórczego jest w tym projekcie bardzo ważna. W połączeniu z obserwacją, szkoleniami i rozmowami z kadrą odwiedzanych centrów stanowi ona o praktycznym wymiarze projektu, którego efekty pojawią się min. na muzeoblogu.